Dit is geschreven in oktober, dus met ‘deze maand’ bedoel ik oktober 2015 š
Deze maand is de vegan challenge aan de gang voor een heleboel mensen, ik lees er erg veel over op blogs. Het leek me zelf ook heel leuk om mee te doen maar dat heb ik niet gedaan, maar waarom niet? Wat houd mij (en anderen) nou eigenlijk tegen?
Laat ik eerst eens beginnen met uitleggen wat veganistisch zijn precies inhoud. Veganistisch zijn betekend dat je geen dierlijke producten eet en gebruikt. Met ādierlijke productenā wordt dus niet alleen vlees bedoeld, maar ook melk, eieren, honing enzovoort. Kortom: Alle producten waar dieren voor moeten hebben werken of wat bij het lichaam van een dier hoort. Vaak gebruiken veganisten ook geen make-up die op dieren is getest.
De redenen om te besluiten om veganistisch te gaan eten verschillen natuurlijk per persoon. De meest voorkomende reden is: Ik voel me schuldig tegenover dieren/dieren worden mishandeld bij het proces van verwerking. Natuurlijk hartstikke logische redenen, en ik ben het er ook mee eens dat dieren niet mishandeld zouden mogen worden. Maar waarom ben ik dan geen vegetariƫr of veganist?
Waarom ik geen vegetariĆ«r ben heb ik nu ik er echt goed over nadenk helemaal niet zoān goede reden voor. Ik kan makkelijk zonder vlees leven, ik vind barbequen heerlijk maar ik kan het ook wel missen. Wat ik daarom ook besloten heb is dat ik zelf geen vlees meer in huis ga halen, ik eet het vlees nog wel op wat ik heb liggen en daarna stop ik ermee. Maarā¦ Als ik bij iemand thuis ben zal ik wel gewoon vlees eten, ik wil niet mensen vervelen met mijn keuzes. Ik wil niet dat mensen rekening moeten houden als ik een keertje blijf eten. Dus, dat. Ik word een halve vegetariĆ«r (beter iets dan niets toch?).
Maar veganist, dat is een heel ander verhaal. Ik vind het gewoonweg niet nodig. Ik ben opgegroeid op een boerderij met melkkoeien en ik weet dat de koeien er helemaal geen moeite mee hebben om gemolken te worden (in tegendeel, ze staan in de rij!) en dat ze bij goed weer elke dag buiten in de wei mogen grazen. Ik weet dat dit zeker niet bij elke boerderij zal zijn, maar ik weet wel dat er ook een heleboel gepassioneerde boeren zijn die met liefde voor hun koetjes zorgen en niet perse bij een biologisch bedrijf zijn aangesloten. En die boeren wil ik wel graag steunen door hun producten te kopen.
Daarbij draag ik te graag leren schoenen. Ik heb erg zwakke knieĆ«n en ik merk dat ik bij leren schoenen er simpelweg minder last van heb. Is dit egoĆÆstisch? Zeker! En ik moedig het ook niet aan, maar het is gewoon heel fijn om een paar dagen achter elkaar de hele dag te kunnen lopen zonder sāavonds heel veel last te hebben van mijn knieĆ«n.
Daarbij is het ook een deel gemakzucht bij mij, ik vind het fijn om door de supermarkt te lopen en niet te hoeven kijken of elk product wat ik heb gepakt wel veganistisch is, ik vind het fijn om de keus te hebben tussen alle producten in een winkel, en niet beperkt te worden. Alweer, ja, dat is egoĆÆstisch. Sorry.
Oh, en op de vraag āwaarom stap je dan niet over naar biologische producten?ā heb ik een heel simpel antwoord. Daar heb ik het geld niet voor. Biologische producten zijn nou eenmaal veel duurder dan de normale producten en zoveel geld heb ik gewoonweg niet. Ik werk voor een minimumloon van een 17-jarige en ik krijg ook geen studiefinanciering dus je kunt wel raden hoeveel geld ik overhoud elke maandā¦ Juist, helemaal niks. Als ik het geld zou hebben zou ik het zeker doen!
Ik hoop dat ik nu niet overkom als een egoĆÆstische bitch en dat ik straks geen protestanten voor mijn deur heb staan š. Als iemand trouwens wel (volledig) vegetarisch of veganistisch is en bij mij blijft eten respecteer ik dat natuurlijk en zal een geen spaghetti met kaassaus en ham voor zijn/haar neus zetten, dit is voor mij vanzelfsprekend.